Bal arıları; çalışkanlıkları, yaptığı harika işleri ve mucize balları ile insanoğlunun hep merak ettiği ve ilgi duyduğu hayvanlardır. Arıların doğup göreve başlama aşamaları da bir o kadar hayret vericidir. Bal yapan işçi arılar, aslında dişi arılardır. Dişi arıların dışında, kovanda çok az sayıda erkek arı ve bir de anne arı (kraliçe arı) yer alır. Anne arının görevi sadece yumurtlamak, erkek arıların vazifesi ise anne arıyla birlikte kovandaki arı neslinin devamını sağlamaktır. İşçi arılar ise petekteki yumurtlamak ve döllenme vazifesi hariç diğer tüm işleri yapan arılardır. Anne arı, ömründe bir kaç kez çiftleşir ve bu çiftleşme neticesinde sperm haznesinde yaklaşık 7 milyon arı yumurtası kalır. Anne arı yaz aylarında günde ortalama 1500 ile 2000 arasında yumurtlar. Bu dakikada yaklaşık bir yumurtaya denk gelir. Eğer yumurtalar döllenmiş yumurta ise bu yumurtalardan işçi (dişi) arılar, döllenmemiş ise bu yumurtalardan da erkek arılar doğar. Anne arı kendi yerine geçecek anne arıları da vakti geldiğinde yine işçi arılarda olduğu gibi döllenmiş yumurtalardan bırakarak neslini devam ettirir.  Anne arıların kovanda yumurtlamaktan başka herhangi bir idari vazifesi yoktur. Ama bir evde anne ne kadar kıymetliyse, kovandaki işçi arılar için de anneleri o kadar kıymetlidir. Onun varlığından güç alırlar. Sürekli yumurtlamakla meşgul olan anne arının bakım ve beslenme işleriyle de kızları olan işçi arılar ilgilenirler.  Anne arının peteğe bıraktığı yumurta, bırakıldığı günden ortalama 4 gün sonra çatlayarak içinden müstakbel işçi arımız bir larva olarak, yani minik beyaz bir tırtıl olarak hayata adım atmış olur. Larvaların beslenme ve bakım işlerini ise ablaları olan yetişkin işçi arılar üstlenirler.  Larvalar günde ortalama 1300 defa beslenir. İlk doğduğu günlerde, menüde vitamin ve protein açısından mükemmel bir gıda olan arı sütü vardır. Bu arı sütü o kadar besleyici bir gıdadır ki, larva yedikçe birkaç gün içinde ilk halinden onlarca kat büyümüş olur.  Arı sütü menüsü birkaç gün sonra, bal ve çiçek tozu karışımından ibaret olan arı ekmeğine dönüşür. Larvanın petekteki bu yoğun beslenmeleri neticesinde, bir haftanın sonunda ilk haline oranla 500 kat büyümüş ve peteğin içine zar zor sığar bir hale gelmiştir. Yumurtalar ve larvalar, kovanın en kıymetli misafirleri olduklarından, onların bakımı ve beslenmesi işçi arılar için en önemli görevdir. Kovanda olası ısı yükselmesi ve düşmesi durumlarında, yumurta ve larvalar zarar görmesin diye işçi arılar hemen peteklerin üzerine gelip, sıcaksa kanat çırparak petekleri soğutur, soğuksa petekler üzerinde kuyruk titretip sürtünme ile ısıyı arttırır. Bu şekilde kovan içi sıcaklığın ortalama 35 derecede kalmasını sağlarlar. Bir haftalık sıkı beslenme sürecinin ardından, larvaların artık koza olma zamanı gelmiştir. Bu kararı, kovanın deneyimli arıları verecektir. Deneyimli arılar bir haftanın sonunda larva peteklerini binlerce defa kontrol ederler. Bu yoğun kontrollerden sonra vakti gelen larvalar için artık yemeğin kesilmesine karar verilir ve peteğin ağzı balmumu ile kapatılır. Artık minik arı adayımız bir petek içinde yapayalnızdır.  Bu aşamadan sonra larva etrafına bir koza örmeye başlar. Ağzından çıkan ince iplikler ile etrafını sarıp sarmalar ve hareketsizce beklemeye başlar. Bu koza içerisinde ortalama 2 gün kaldıktan sonra kozayı yırtar, fakat halen üstü kapalı petek içindedir. Bu haline pupa denilir. Organları çoğunlukla belirgin hale gelmiş ama rengi beyaz bir halde “haydi dışarı çık” emrini beklemektedir.